Anorexia verhaal
Vandaag hebben wij (Lisanne en Sterre) een verhaal geschreven voor alle meisjes die denken dat ze anorexia willen. Dit hebben we gedaan omdat onze verdieping over eetstoornissen gaat. Ook anorexia heeft met energie te maken. Je krijgt namelijk veel minder energie van niks eten. Dit is het verhaal:
Voor elk meisje dat denkt dat anorexia de oplossing voor dun worden is..
Dus.. Jij denkt dat je anorexia wil? Dat dit de oplossing is om af te vallen, net zo dun te worden als alle mooie modellen? Net zo mooi te zijn? Jij denkt dat je hier beter van wordt? Gelukkiger? Dat de mensen om je heen meer van je zullen gaan houden? Dan heb je het fout, tenzij je je eigen botten wil kunnen tellen, een depressie wil raken, je eenzaam wil voelen en jezelf wil uithongeren omdat jij denkt dat je daar gelukkiger van wordt?
Je zult nooit tevreden kunnen zijn met je lichaam. Je vindt jezelf te dik en je denkt dat alsmaar uithongeren helpt? Op het begin zal je denken dat je afvalt, maar je wordt er uiteindelijk misschien zelfs wel dikker van. Natuurlijk wordt je daarna dun met behulp van laxeermiddelen waar je een overdosis van slikt en elke keer nadat je iets hebt gegeten je vinger in je keel steekt. Maar wordt je hier gelukkig van? Je hele leven bezig zijn met eten? Steeds als je in de spiegel kijkt jezelf te dik vindt?
Er zijn nog veel meer dingen waarmee je te maken krijgt als je anorexia hebt. Je huid wordt lelijker, je haar valt uit en verliest zijn glans, je tanden verslechten, je botten gaan pijn doen, je wordt niet meer ongesteld en zo zijn er nog veel meer dingen. En jij dacht dat je mooier werd?
Je vrienden kun je ook wel vergeten. Leuke uitstapjes, etentjes, uitgaan, je kunt alles gedag zeggen. Hoe ga je uitleggen dat je niks wil eten? Hoe wil je met het kleine beetje energie dat je nog hebt de hele avond overeind blijven? Hoe wil je gezellig naar de bioscoop gaan, maar geen popcorn nemen? Hoe ga je dit je vrienden uitleggen?
En als je er dan eindelijk achterkomt dat je niet verder kan met afvallen, dat dit je dood kan worden is het nog moeilijker dan alles wat je al hebt meegemaakt. Het stemmetje in je hoofd zal je overhalen om door te gaan, verder te gaan met dun worden, mooi zijn. Hoe graag je er ook mee wil stoppen. Het kan niet. Je kunt niet zomaar je normale levensritme weer oppakken. Je lichaam is nu gewend aan het niet eten en het is je grootste angst geworden. Je zult in therapie moeten, een nieuw, normaal eetgedrag op moeten bouwen. Je zult je school of je studie moeten opzeggen. En dan denk je dat je er bijna bent, maar ondertussen ben je ook depressief geworden. Thuis gaat het niet goed, je hebt je familie al die tijd voorgelogen, alleen maar omdat je mooi wilde zijn.. Nu denk je dat je er bijna bent, maar dan is het nog de vraag of je ooit weer geneest. Of je dit gevecht zal winnen of je geeft het op en wordt het misschien wel het eind van je leven. Maar je bent nooit begonnen met afvallen omdat je dood wilde. Je wilde gewoon dun zijn, mooi zijn.
En.. Hoe denk je er nu over? Nog steeds zo zeker van je plan? Denk je nog steeds dat je van afvallen en uithongeren mooi wordt? Ik denk het niet. Anorexia kan je hele leven veranderen. Heb je dit wel beseft voordat je dit in je hoofd haalde? Geef je alles op om dun te zijn? Denk je nog steeds dat je hier gelukkig van wordt? Heb je dit alles ervoor over? Is dit alles wat je wilt? Ik zou er nog maar eens goed over nadenken...